Boeien betekenis wet

boeien een schip van onderen op met planken bekleden; de eerste plank, de zaad- of zandstrook, zit opzij in de kiel gegroefd. Op het breedste gedeelte van de scheepszijde of buik heet deze het boeisel. 1) voorwerp om iemands handen of voeten vast te binden Voorbeelden: 'in de boeien slaan', 'De demonstranten zitten met boeien vast aan het hek.' 2) drijvende ton in vaarwater Voorbeeld: 'Boeien wijzen aan waar het diep genoeg is om te var. Boeien betekenis wet en (boeide, heeft geboeid) 1 in boeien sluiten; = vastbinden 2 de aandacht helemaal innemen: dat.
boeien betekenis wet

Arrestatie betekenis

Het aanhouden van een verdachte met (voorlopige) detentie als doel. Het VN-verdrag (BuPo) verbiedt willekeurige arrestatie en detentie. Volgens dat verdrag moet de beklaagde meteen op de hoogte worden gebracht van aard en reden van de aanklacht. In westerse rechtsstelsels geldt arrestatie alleen als wettig indien ze door een bevoegde. Een aanhouding of arrestatie is wettelijk het meenemen van een verdachte naar een plaats voor verhoor (art. 53 Wetboek van Strafvordering). Dat kan gebeuren door opsporingsambtenaren, of, in geval van heterdaad, door burgers. Arrestatie betekenis De werkwoorden aanhouden en arresteren zijn synoniemen in de betekenis ‘van iemand de vrijheid beroven’. Oppakken wordt in dezelfde betekenis gebruikt als aanhouden en arresteren, maar heeft vaak de specifiekere betekenis ‘meenemen voor verhoor om te beslissen over aanhouding’.
arrestatie betekenis

Dwangmiddelen politie

Het doel van het inzetten van de dwangmiddelen is om een strafbaar feit op te lossen. De politie gaat nauwkeurig na wat er is gebeurd en wie daarvoor verantwoordelijk is. De mogelijkheid bestaat dat politie al een mogelijk scenario in haar hoofd heeft en dat ze partijdig zullen optreden. Heel veel praktische voorbeelden uit jurisprudentie, overzichtstabellen dwangmiddelen en stappenschema's inbeslagneming en doorzoeking. Studie- en verbetertips voor de opsporing Klik hier voor voorwoord en inhoudsopgave.
    Dwangmiddelen politie Hier is een overzichtelijk schema van dwangmiddelen in het strafrecht, gebaseerd op het Wetboek van Strafvordering (Sv) in Nederland. Dwangmiddelen in het Strafrecht (Nederland) Staande houden (Art. 52 Sv) Doel: Vaststellen identiteit verdachte Bevoegd: Opsporingsambtenaar (politie, BOA) Vereiste: Redelijk vermoeden van schuld aan strafbaar feit.
dwangmiddelen politie

Vrijheidsberoving

Van wederrechtelijke vrijheidsberoving is sprake wanneer iemand, in strijd met het recht, wordt beperkt in zijn lichamelijke bewegingsvrijheid of indien hem die vrijheid wordt ontnomen. De concrete invulling ervan verschilt van rechtsstelsel tot rechtsstelsel. Het delict “wederrechtelijke vrijheidsberoving” staat in artikel van het Wetboek van Strafrecht: “Hij die opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid berooft of beroofd houdt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren of geldboete van de vijfde categorie.”.
    Vrijheidsberoving De vrijheidsberoving wordt omschreven als elke opzettelijk gestelde gedraging waardoor men een persoon zijn vrijheid van komen en gaan ontneemt of onthoudt door hem te overmeesteren, op te sluiten of enige andere hindernis op te werpen.
vrijheidsberoving

Strafrecht betekenis

Strafrecht is het geheel van rechtsregels waarin door de wetgever is vastgelegd welk gedrag strafwaardig wordt geacht, welke straffen op dit gedrag gesteld zijn en via welke weg strafoplegging gerealiseerd kan worden. Direct in verbinding met het strafrecht staat een stelsel aan regels die handhaving van de normen en uitvoering van de straffen. recht stelsel van rechtsregels die bepalen wat strafbaar is en welke straf daarvoor gegeven kan worden juridisch Voorbeelden: 'Wetboek van Strafrecht', 'In het strafrecht staat de bestraffing van een overtreding centraal.' Synoniemen: strafwet 14 def.
Strafrecht betekenis Strafrecht is het geheel van regels waarin is vastgelegd: welk gedrag strafwaardig is (welke strafbare feiten zijn er?) welke straffen er worden gegeven, en: hoe de strafoplegging wordt uitgevoerd; In het strafrecht staat het straffen van bepaald gedrag (een handelen of nalaten) centraal.
strafrecht betekenis